Zbiórki w soboty o godz. 9:30 w kościele.
Przystąpię do Ołtarza Bożego, do Boga, który rozwesela młodość moją
Ministranci i lektorzy to grupa zajmująca w każdej parafii szczególne miejsce. Ich przywilejem, z którym łączą się obowiązki i odpowiedzialność, ale nade wszystko wielka radość, jest bycie blisko Ołtarza Jezusa Chrystusa i dokonujących się w liturgii Kościoła świętych tajemnic.
Opiekunem Wspólnoty Liturgicznej jest ks. Tomasz Bieras. Do grupy ministrantów może należeć każdy chłopiec. Obecnie grupa liczy 14 osób. Spotkania odbywają się co sobotę o godz. 9:30. Każdy ministrant służy obowiązkowo podczas Mszy św. niedzielnej i dwa razy w ciągu tygodnia, a ponadto w każdą uroczystość oraz w pierwszy czwartek miesiąca, kiedy to zwyczajowo odprawiana jest Msza w ich m.in. intencji. Wspólnota Liturgiczna gromadzi się licznie przed ołtarzem także w inne, ważne dla Parafii, dni (wystarczy wspomnieć nabożeństwa majowe, różańcowe i fatimskie).
Ministranci z biegiem lat uzyskują kolejne „stopnie”, które wierny może najłatwiej rozpoznać po elementach stroju. Przez pierwsze kilka miesięcy służby chłopcy są kandydatami (komża i sutanka), następnie ministrantami (komża, sutanka i kołnierz), a w wieku gimnazjalnym, po ukończeniu kursu, stają się lektorami. Otrzymują wtedy albę oraz niebieski sznur, zwany cingulum. Stosownie do zdolności, ministrant może także być kantorem, wykonującym niektóre śpiewane części liturgii (w szczególności psalm responsoryjny i aklamację przed Ewangelią). Jak każda wspólnota, tak również ministranci i lektorzy mają animatora – w odróżnieniu od innych lektorów przepasuje się on czerwonym szerokim pasem.
Patronami ministrantów są m.in. św. Tarsycjusz i św. Dominik Savio, a powszechnie przyjętym hymnem pieśń Króluj nam Chryste. Codzienną modlitwą Wspólnoty Liturgicznej naszej Parafii jest hymn O stworzycielu Duchu, przyjdź.
Mogłoby się zdawać, że posługa ministranta polega na opanowaniu kilku prostych czynności, które należy wykonać w odpowiednim czasie, z właściwą precyzją, powagą i nabożnością. To bardzo powierzchowny obraz. Nie sposób wyrazić słowami wielką łaskę tak bezpośredniej bliskości Chrystusa, jakiej doświadczają ministranci podczas każdej Eucharystii. Jako członek Wspólnoty Liturgicznej ośmielę się powiedzieć, że każdy z nas – jeden w początkach służby, inny po dłuższym okresie wzrastania w wierze, jeden w błogosławionym czasie Triduum Paschalnego, a inny na zwykłej wieczornej mszy w dzień powszedni – doświadczył tej wielkiej łaski, która kazała niegdyś Psalmiście powiedzieć: jeden dzień w przybytkach Twoich lepszy jest niż innych tysiące (Ps 84, 11).
Dlatego świadomi wagi powołania ministranckiego, po każdej Mszy św. modlimy się: Boże, którego dobroć powołała mnie do Twojej służby, spraw, abym uświęcony uczestnictwem w Twych tajemnicach, przez dzień dzisiejszy i całe me życie szedł tylko drogą zbawienia.